Eigenlijk was Annemieke een "apart geval".
Ze kwam hier binnen en was uitgedost als "Gothic".
Dus; zwarte kleren - zwarte haren - zwarte make-up - en een hoop piercings.
Toen ik haar voor de eerste keer zag dacht ik nog; O jee, wat krijgen we nou weer.
Maar goed...uiterlijk zegt ook niet alles, dus we gaven haar een kans.
Annemieke had het moeilijk...haar ouders waren net gescheiden en ze woonde met haar moeder in een "niet zo'n normale eensgezinswoning".
Ze zag het stagelopen niet zitten en eigenlijk intereseerde haar helemaal niks.
We hebben tussen de middag veel met haar gepraat en langzaamaan kwam ze wat los.
Gaandeweg de stage kreeg ze ook wat interesse in de dieren, omdat ze in de gaten kreeg dat dieren niet discrimineren op uiterlijk of gedrag.
Halverwege de stage kon ze de hele verzorging zelfstandig uitvoeren en hield ze tijd over om alleen te zijn met de dieren en ook wat foto's te maken.
Nog later nam haar intersse nog meer toe en ze begon alles zelfs leuk te vinden. Intussen praatten we veel.
Ze heeft een heel mooie verdiepingsopdracht uitgewerkt die je hierbij kunt bekijken.
Aan het einde van de stage heeft ze haar beide ouders zo ver gekregen dat ze met z'n drieën - ondanks de scheiding - afscheid kwamen nemen en ze heeft hen alles laten zien waar ze gewerkt had.
Thuis had ze zelf een taart gebakken en die hebben we met z'n allen opgegeten.
Daarnaast had ze een heel mooi en lief gedicht gemaakt waar wij de tranen van in onze ogen kregen.
Achteraf gezien een hele mooie periode. Wie had dat gedacht.
Na de stage hebben we nooit meer iets van haar gehoord, maar wij wensen haar(juist haar) een heel gelukkig leven toe.